Hayatın ne kadar tuhaf olduğunu düşünüyorum yine. Ne olacağını nereden nereye gelebileceğini kestiremiyorsun bile.Arkaya dönüp baktığında nelerin değiştiğini. Nelerin kırıldığını,döküldüğünü..Nelerin bütünleştiğini..Çoğunu tahmin bile edemiyorsun hem de.Çok değil kısa bir zaman öncesine bile gitsen uçurumlar oluyor çoğu zaman.Ve bu uçurumlar sırf bulunan noktalarda değil; ruhunda,hayata baktığın o gözlükte oluyor asıl.Büyümeyi öğreniyorsun.Sevmeyi.İnanmamayı.Ayakta durmayı.Ve hayatta tek olduğunu .Ne kadar annen,baban,kardeşin,arkadaştan öte arkadaşın olsa bile yalnız değil misin?Yalnızlıktan kastettiğim dışarı çıktığında kimseyle oturamaman ya da başına bir şey geldiğinde kimsenin koşmaması değil. Kimsesizlik değil. Aldığın nefeslerin sahibi senin olman.Yaşadığın şeylerin imzasını senin taşıman.Omuzlarında kendi hayatının yükünü taşırken önünde durduğun ve uzunluğunu bilmediğin o yolun sahibinin senin olman .Hepimiz kendi dünyamızda yalnız değil miyiz sanki? Hepimizin kimseye açamadığı gizli bir dünyası yok mu? Hayalleri,sırları..
Ben sık sık durup arkama bakarım.Nereden nereye gelmişim diye.Neleri atlatmışım diye.Geçen yaz mesela.6 ay ama çok şey değişti.Ev aramamız.Orada yaşananlar.Annemle babamın hiç olmadığı kadar ciddi boyuta gelmeleri.Şimdi bunlar yok.Ama o zaman biri çıkıp şu anı anlatsa umutla bakmaya çalışırdım ama inanmazdım.Şimdi ise umutla bakmaya inandırılan değil,umutla baktıran oldum .Son zamanlarda tabiri caiz ise "Hayatı hissediyorum." Liseden mezun oluyorum ya kendimi hayatıma dair bir şeyler yapmak için sorumlu hissediyorum.Artık senin hayatın başlıyor canım diyorum azimlenmek için.Ya Lys 'yi feci iyi yapıp üniversiteye bu seneden gidebileceğim ya da bir sene daha hazırlanacağım .Şu 1 ayda elimden gelenin fazlasını yapıp çalışsam da yeterli gelmiyor ki.Ama bir daha ki sene de şu an kampüste oturmak istiyorum mesela.Herkesin istediği gibi.Ama azının istediği kampüste oturduğu gibi.Ah bir gitsem üniversiyete.Ooo.Yalnız şu an acayip gaza geldim gidip delice ders bile çalışabilirim .Tamam o kadar da değil kabul.
Hayatta en güzel şey ise baharın gelmesi bence.Ohh mis.Genç olduğunu hissediyorsun.Huzuru hissediyorsun en önemlisi. Baharın tadı bir başka ya.Böyle ne serin ne sıcak.Giyinmek bile zevkli. Yaz geldi artık aslında.Cıvıl cıvıl . Hele de deniz,kum,güneş üçlüsü.Arkadaşlarla her gün dışarıda olmak.Eğlenmek güzel bir kere ya.Ruhiz de yazın burada hem.Lise de bitti.Bu yaz beni evde otturabilene aşk olsun vallaha.Deseler ki MaviGöz le çıkacaksın bak gel otur evde. Yok ben almayayım amca.Üstü kalsın hatta.O iş tamam olsun da ben ayarlarım dışarı çıkmayı da.N'parsın özgürlük başa bela bebeğim ;)
